Persoonlijk

Jeroen leefde 2 jaar in een tent

"En daN kun je ineEns niks meEr zonder pasPoOrt"

Jeroen (42) wil alleen met zijn voornaam in het ZO! Magazine. Verder blijft hij graag anoniem. Over zijn persoonlijke levensverhaal, daar is hij juist heel open over. Hij wil graag vertellen wat hem is overkomen. Hoe hij ineens dakloos werd en van de een op andere dag in een tent woonde. Met zijn verhaal hoopt hij “andere mensen te kunnen steunen”, zegt hij zelf. Mensen die net als hij buiten het bootje vielen en moeite hebben om er weer bovenop te komen.

Toen Jeroen hoorde dat zijn ouders heel erg ziek waren, bedacht hij zich geen moment. Hij pakte het vliegtuig en kwam naar Nederland. “Ik woonde toen in Amerika maar kon van mijn werk vrij nemen.” Het bezoek aan zijn ouders verliep anders dan verwacht. “Twee koppige zieke ouders, die geen thuiszorg wilden, maakten het er niet gemakkelijker op”, vertelt Jeroen. Hij besloot langer in Nederland te blijven om voor zijn ouders te kunnen zorgen en zegde zijn leven in Amerika vaarwel.

"LetTerlijk van het kaStje naAr de muUr werd ik gestUurd. Het was net alSof ik in Een film zat"

In de tijd dat Jeroen in Nederland was, verliep zijn paspoort. “Om mijn paspoort te vernieuwen moet je ingeschreven staan bij een gemeente, maar dat was ik niet. ” Hij besloot zich daarom tijdelijk op het adres van zijn ouders in te schrijven. Maar zijn verzoek werd later afgekeurd. “En dan kan je opeens niks meer zonder paspoort! Je kunt je niet inschrijven bij de gemeente, je kunt geen huurcontract afsluiten, je kunt geen arbeidscontract tekenen, je kunt niet eens een auto huren. Je kan letterlijk niks!”

Hij stond na het overlijden van zijn ouders met zijn rug tegen de muur. Wat moest hij doen zonder paspoort, huis of inkomen? “Dan pas merk je dat het heel moeilijk is om iets te regelen bij de overheid. Ik werd steeds doorverwezen maar niemand kon me echt helpen. Letterlijk van ‘het kastje naar de muur’ werd ik gestuurd. Het was net als of ik in een film zat.”

Bijna twee jaar zwierf Jeroen rond en woonde in een tent. Van plek naar plek leefde hij in onzekerheid. Elke dag weer diezelfde vragen: “Waar slaap ik vanavond? Waar is het veilig? Hoe kom ik aan eten, aan geld?” Jeroen woonde in natuur- en recreatiegebieden, zoals in De Schwienswei. “Daar was het relatief veilig en kon niemand mij storen.” Overdag zocht Jeroen juist wel de stad op. Om onder de mensen te zijn. Om werk te zoeken. Om een oplossing te vinden voor zijn problemen. “De beste plek voor mij was de bibliotheek. Want daar heb je boeken, het is er rustig en je kan op internet. Maar het was ook een ontmoetingsplek. Voor mensen, zoals ik, die ook problemen hadden. Dat had ik niet verwacht.”

Op een moment was Jeroen’s geduld op. “Ik ben gestopt met aankloppen bij sociale instanties en begon mijn persoonlijke verhaal te delen in de media. Via Twitter kwam ik in contact met mensen die mij verder konden helpen.” Bijvoorbeeld Martijn van Helvert, tweede kamer lid van het CDA en Leon Geilen, wethouder van gemeente Sittard-Geleen. “Martijn en Leon hebben mij goede adviezen gegeven over het Grensloket om aan geldige identiteitspapieren te komen.”

Tom van Vliet, van ZOwonen, heeft mij een ingang gegeven voor het vinden van een eigen woning. ZOwonen heeft niet alleen gekeken naar mijn ‘dossier’ maar veel meer naar mijn persoonlijke verhaal. Wie is deze persoon? En hoe kunnen we vanuit menselijke behoefte bouwen aan toekomstperspectief? Veel woningcorporaties doen dat allang niet meer, maar ZOwonen gelukkig nog wel. ”

Op 2 december 2019, uitgerekend de overlijdensdatum van een van zijn ouders, kreeg Jeroen bericht van ZOwonen: “We hebben een woning voor je!” Hij kon het niet geloven. Het was een bijzonder moment. “Na twee jaar dakloos zijn, moest ik weer leren om mensen te vertrouwen. Je neemt op een gegeven moment niets meer serieus. Dus als iemand tegen je zegt: ‘ik ga je helpen’, dan verwacht je dat niet.” Op 5 december, pakjesavond, kreeg Jeroen de sleutel van zijn nieuwe woning. “Op die avond werd er ook nog een maaltijd van ZOwonen bezorgd, een bak Chinees. Nou toen kwamen de tranen hoor, dat moment sloeg in als een bom!”

Jeroen vertelt hoe belangrijk het voor hem was om weer een eigen woning te hebben. Het gaf hem zekerheid en bescherming en het zelfvertrouwen om zijn leven weer op de rit te krijgen. “Ik denk dat we vaak onderschatten hoe belangrijk een woning voor mensen eigenlijk is. Je kunt ’s avonds een tent opzetten maar je weet dat je morgen weer op een nieuwe plek slaapt. Het is een onzeker bestaan. Maar het gevoel dat je altijd ergens heen kan, naar je eigen huis, en dat je kunt aankloppen bij je buren, dat geeft zo veel zekerheid. Dat is zo belangrijk.”

ZOwonen.com maakt gebruik van cookies om de website goed te laten functioneren en het gebruik te analyseren.

Meer informatie: Cookies Privacy