Een bijzondere band en een nieuwe start

SEBAS & GERDA

Over een aantal jaar zullen de Wagenaar- en de Pijperflat ‘tegen de vlakte gaan’. Een grote verandering, maar niet per definitie een treurige aangelegenheid. Voor veel bewoners is dit ook een prachtige kans op een nieuw thuis en een nieuwe start.

Vanuit het project ZuidZone, de samenwerking tussen ZOwonen en Het Laagland, is Sebas van der Donk al anderhalf jaar als theatermaker aanwezig in de wijk. Samen met Gerda van den Hijligenberg - bewoonster van de Wagenaarflat van het eerste uur - voert hij het gesprek over hun bijzondere klik.

HOE HEBBEN JULLIE ELKAAR LEREN KENNEN?

Gerda: Sebas deed vorig jaar briefjes in alle brievenbussen van de flats, om bewoners erop te wijzen dat je iemand een kerstgroet kon sturen. Bij wijze van groet, kwam Sebas, samen met Karlijn (een collega-theatermaker, red.) kerstliedjes zingen aan de deur. Angelique, de buurvrouw van mijn zus Loes, wilde mijn zus een kerstgroet sturen omdat ze heel blij was met haar als buurvrouw. Daarna heeft Loes zich ook opgegeven om mee te doen. Zij heeft Sebas doorgestuurd naar mij.

Loes en ik waren allebei van het aanpakken, zo van: tsjakkaa, dat gaan we doen! Maar inmiddels is ze overleden. Vorig jaar kreeg ze Corona en binnen een week was ze er niet meer. Dan val je in een gat (Gerda schiet even vol).

Doordat Sebas hier vorig jaar binnenkwam en al mijn kersthuisjes zag, zei hij: hier moeten we iets mee! Ik had ooit een kerstdorp en had eigenlijk al besloten dat ik het kerstdorp nooit meer op ging bouwen. Toen zei Sebas: Dat is te jammer, ik ga jou helpen. En nu is-ie hier niet meer weg te denken.

Sebas glimlachend: Het zou echt zonde zijn als het kerstdorp ingepakt zou blijven staan. Ze is er zelfs mee op de plaatselijke omroep geweest!

"Het verhaal draait om Gerda, en het kerstdorp is natuurlijk Geleen-Zuid - Sebas"

JULLIE ZIJN HET KERSTDORP NU AAN HET OPBOUWEN, WAT GAAN JULLIE ERMEE DOEN?

Sebas: Dit jaar maakt Gerda onderdeel uit van de kerstroute ‘Hier brandt nog altijd licht’ die we gaan doen. Die begint bij de tuinder van Geleen-Zuid en komt dan langs een aantal plekken in de wijk waar steeds kunstprojecten te bekijken of beluisteren zijn, waaronder dus ook de voorstelling van Gerda.

Gerda: Ik wilde het wel doen, maar dan gewoon hier thuis. Ik heb een bureaustoel met wieltjes in de woonkamer, dan kan ik er mooi bij zitten. Elke dag een stukkie. Je bent er zo een paar weken druk mee om de boel op te tuigen. Af en toe moet ik even iemand charteren voor hulp. Mijn schoondochter helpt met alles wat boven in de boom moet, mijn zoon met het grottenpapier achter de tv en ’s woensdags krijg ik hulp met de sneeuw. Sebas: Gerda is het hoofdpersonage en gaat het verhaal live vertellen. De voorstelling duurt een kwartier en ze speelt ‘m twee keer per dag voor misschien wel tien tot vijftien man. Even kijken hoeveel mensen er in de woonkamer passen.

ER STAAN TWEE FLATS OP DE NOMINATIE OM GESLOOPT TE WORDEN, MERK JE DIT IN DE WIJK?

Gerda: Er zaten heel veel gezinnen in deze flats maar het loopt nu leeg. Het wordt steeds donkerder, de lampjes gaan uit. De mensen die er wonen zijn veel bezig met: wanneer moet ik weg.

Sebas: Er is veel aan de hand, veel onrust, een gevoel van ‘doe ik er nog wel toe’. Er hangt veel stigma rond deze wijk. Geleen-Zuid is op papier een plek waar je niet wilt wonen. Wat deze mensen allemaal gemeen hebben is het gevoel er niet bij te horen, dat er geen lampje op staat. In haar hoorspel gaat Gerda daarom ‘op zoek naar het licht’.

ZOwonen.com maakt gebruik van cookies om de website goed te laten functioneren en het gebruik te analyseren.

Meer informatie: Cookies Privacy