Donderdag 14 november was het zover: het partnerevent van SAM&ZO, het bijzondere woonconcept in de wijk Vrangendael in Sittard. Diverse lokale zorgpartijen waren aanwezig in ons Trefhuis om meer te leren over de bijzondere manier van samenleven bij SAM&ZO. Als belangrijke verwijzers en zorgpartners in de regio kunnen zij helpen om mensen een geschikte woonplek bieden, passend bij hun zorgvraag. Tijdens het event deelden ouders, talenten, toekomstige bewoners en betrokken partners van SAM&ZO hun verhaal. Ons doel was om de aanwezigen te informeren en enthousiasmeren. Wat ons betreft is die missie geslaagd.SAM&ZO is ontstaan dankzij de inzet van een groep betrokken ouders en jongeren met een beperking. Wij werken samen met Daelzicht en Stichting Radar om dit project mogelijk te maken. De nieuwbouw wordt in de zomer van 2025 met 46 ruime huurappartementen opgeleverd.Kijk voor meer informatie over SAM&ZO op: samenzo-wonen.nl
Over hoe een beetje oprechte aandacht een totale transformatie in gang zet bij een van onze bewoners. Bianca heet ze. We laten haar heel graag zelf aan het woord. "Gaat het wel met je? Kan ik iets voor je betekenen?" met die vraag staat Marc, wijkbeheerder bij ZOwonen, in 2021 aan de deur bij Bianca. "Goh, dat heeft nog nooit iemand aan mij gevraagd, zeker niet iemand van een woningcorporatie", antwoordt Bianca. Ze heeft drie dochters. In 2019 worden haar kinderen door bureau jeugdzorg uit huis geplaatst. Vanaf dat moment gaat het bergafwaarts met haar. Marc spreekt af elke week even bij haar aan te waaien, gewoon om te vragen hoe het gaat. Vaak komt hij voor niets, dan ligt ze nog te slapen. Maar hij doet steevast een kaartje in de bus: "Ik heb je gemist, maar ik kom weer terug". Eerlijk Bianca: "Mijn leven was een puinhoop. Ik was verslaafd, had rotzooi in mijn lijf en huis, had aan de lopende band politie- en ambulance-interventies. Ik was ten einde raad. Elke dag was ellende en stress. Dit wilde ik niet meer."Die zomer komt Bianca in contact met een ervaringsdeskundige. Dat blijkt een keerpunt. "Hij was de eerste aan wie ik vertelde dat ik een verslavingsprobleem had. Daarna ben ik naar de huisarts gegaan en toen heb ik het aan Marc verteld. Dat was zo’n grote stap voor mij: eerlijk zijn over wat er met me aan de hand was. Bureau jeugdzorg had tegen me gezegd dat ik mijn kinderen niet mocht zien tot ik nuchter was. Dat was voor mij een hele grote stok achter de deur." Keerpunt Vanaf het moment dat Bianca de knop in haar hoofd omzet om te gaan afkicken, kan het haar niet snel genoeg gaan. "Elke dag dat het langer duurde, was ik bang dat ik niet meer op zou staan, dat ik mijn kinderen niet meer zou zien." De snelste optie is een tweeweekse detox in Maastricht, maar dat mag alleen op voorwaarde dat ze daarna niet meer terugkeert in haar oude leefomgeving. Bianca: "Ik was er he-le-maal klaar mee én klaar voor een nieuwe start." Marc: ‘Dat voelden wij ook. Dat is de reden dat we ons er keihard voor hebben gemaakt om een vervangende woonruimte te regelen. In dit soort casussen werken we intern heel nauw samen. Het kon niet zo zijn dat het ontbreken van een vervangende woning zou betekenen dat Bianca niet kon afkicken.’ Dit is het moment dat Nicole, woonconsulent bij ZOwonen, in beeld komt. Een nieuwe woning vinden, is niet eenvoudig, want ze liggen niet voor het oprapen, maar Nicole weet een creatieve oplossing te creëren in een project waar appartementen leegstaan. Na de detox kan Bianca direct terecht in haar nieuwe woning. Nieuwe start Bianca: "Het appartement was volledig ingericht. Ik begon echt helemaal opnieuw in een frisse, nieuwe omgeving." Marc: "Het idee is dat niets je meer herinnert aan je oude leven, behalve wat belangrijke spullen die je zelf mee wilt nemen uit de oude woning, zoals dierbare foto’s." Bianca: "Mijn vorige woning is volledig ontruimd. Ik bewaarde alles, was echt een soort hoarder. Het was moeilijk te accepteren dat al mijn dierbare, waardevolle spullen in een klap weg zouden zijn, maar het moest, in ruil voor de kans op een normaal leven. Het was heel heftig, maar terugkijkend had ik het niet anders gewild. Dan zijn al die spullen ineens bijzaak." De periode die volgt, is extreem zwaar. Een lang traject van dagbehandelingen, dagbesteding en therapie volgt. Bianca: "Ik moest leren leven met mezelf en de keuzes die ik gemaakt had. Voor mijn gevoel had ik alles en iedereen in de steek had gelaten, waaronder ook mezelf."Van banenmarkt op wielen… Na de verhuizing komen zowel Marc als Nicole regelmatig bij Bianca op de lijn en onderhouden intensief contact met haar begeleider. Marc: "We wilden vanaf de zijlijn een helpende hand bieden, want wij snappen ook dat als je dan ’s avonds alleen thuiskomt in je nieuwe huis, de muren op je afkomen." Nicole oppert dat Bianca misschien wel meekan met de eerste ZOwonen On Tour; een soort rijdende banenmarkt waarbij bewoners met een tourbus diverse potentiële werkplekken in de omgeving bezoeken. Bianca: "Ik dacht dat er maar een handjevol mensen zou zijn, maar het ontmoetingspunt was stampvol. Ik ben met knikkende knieën naar binnen gegaan. Ik was er op dat moment echt nog niet klaar voor om aan het werk te gaan. Maar er is die dag wel een deurtje in mijn hoofd geopend van wat er in de toekomst misschien mogelijk was." … naar vrijwilligerswerk In het najaar ziet Bianca op Facebook dat het Laagland Theater vrijwilligers zoekt. Ze belt Marc of hij meer weet en algauw is ze achter de schermen aan de slag. Van het een komt het ander, want ze raakt aan de praat met Jim, van Wijk Koken, die ze ook al ontmoet had bij ZOwonen On Tour. Ze geeft aan dat ze heel graag een helpende hand zou bieden en voor ze het weet is ze elke donderdag gratis soep aan het rondbrengen in de wijk, een van de initiatieven vanuit De Werkhal van ZOwonen om samen meer verbinding te creëren in de wijk. Bianca: "De drempel die ik normaal voelde om sociaal gezien iets te moeten doen, was toen weg. Ik deed het gewoon en vond het ontzettend leuk. Tussen die vier muren uit zijn en sociaal bezig zijn. Dat was een keerpunt voor mij qua zelfvertrouwen." Een normaal leven Na het vrijwilligerswerk komt het zaadje dat bij Bianca tijdens de ZOwonen On Tour geplant is, ineens uit: "Gedurende de afgelopen tweeënhalf jaar heb ik steeds dromen gehad. Een daarvan was om een normaal mens te zijn en daar hoorde werken bij."Marc: "Een van de bedrijven waar ze bij langsgegaan zijn, was Stichting Gehandicaptenzorg Limburg. We zagen toen al dat ze daar interesse in had. We hebben haar in contact gebracht met Richard, participatie- en ontwikkelcoach bij ZOwonen. Na diverse gesprekken heeft ze een proefperiode gehad bij SGL en inmiddels heeft ze een contract aangeboden gekregen. Hoe gaaf is dat!" Bianca: "Dit is een mijlpaal. Ik voel me nu eindelijk een beetje normaal functionerend op maatschappelijk vlak. Ik kan van alles, ik wil van alles en ik probeer van alles. Ik ben heel veel bezig en dat voelt voor mij als vrijheid." Marc: "Contact met je bewoners is prioriteit nummer een. Je hebt het bij ZOwonen niet over gebouwen of nummers maar over bewoners. Dat zijn mensen en die hebben een naam. Met mensen kun je een band opbouwen. Daarvoor moet je veel de wijk in en daar is geen protocol voor, gelukkig niet. Want ieder mens is anders. Het zou gaaf zijn als bewoners weten dat we als woningcorporatie misschien wel meer voor ze kunnen betekenen dan ze in eerste instantie denken. We zijn geen hulpverlener, maar kunnen wel lijnen uitzetten."“Het zou gaaf zijn als bewoners weten dat we als woningcorporatie misschien wel meer voor ze kunnen betekenen dan ze in eerste instantie denken.” Bianca: "Er zijn veel mensen uit mijn oude sociale kringen die ik deze ommekeer ook zou gunnen. In het begin gebruik je drugs omdat het leuk is, maar op een gegeven moment heb je geen keuze meer. Je denkt dan dat junk zijn alles is wat je bent, maar het drugsgebruik of het woord ‘junkie’ definieert je niet. Ik zou willen dat zo iemand inziet dat er veel meer potentie in je zit dan je zelf denkt. Wat er allemaal kan, dat besef je vanuit die toestand niet. De eerste stap is eerlijk zijn en om hulp vragen. Dat is echt het moeilijkste en meest dappere wat je kunt doen."“Het woord ‘junkie’ definieert je niet. Er zit veel meer potentie in je dan je zelf denkt.” Van mens tot mens Bianca: "In de zomer kreeg ik een uitnodiging van Nicole voor een diner voor mensen uit de wijk met een bijzonder verhaal. Vanuit de Werkhal zou er voor iedereen gekookt worden. In mijn hoofd zat ik op dat moment nog heel erg in de knel met de keuzes die ik in mijn leven gemaakt had. Maar toen zat ik ineens te dineren met Janine, de bestuurster van ZOwonen, waarbij ik me gewoon mens voelde. Wat me de afgelopen tweeënhalf jaar echt opgevallen is aan iedereen die bij ZOwonen werkt: ze zijn stuk voor stuk hartstikke menselijk. Als ik terugdenk aan de keren dat Marc voor de deur stond; die betrokkenheid en het oprecht interesse tonen, dat heeft voor mij het verschil gemaakt. Het feit dat iemand in mij geloofde, terwijl ik niet meer in mijzelf geloofde. Die mensen maken, samen met mijn kinderen en begeleider, dat ik mijn best wil blijven doen. Er zijn mensen die willen dat het mij goed gaat. Dat gevoel heb ik niet eerder gehad."“Er zijn mensen die willen dat het mij goed gaat. Dat gevoel heb ik niet eerder gehad.” Marc schiet zichtbaar vol. Marc: "Dit raakt mij. Voor mij was het niet meer dan normaal om te kijken hoe het met je ging, dat kostte nog geen minuutje. Ik heb er geen seconde aan getwijfeld dat het goed zou komen met jou. Ik heb gewoon mijn werk gedaan, niet meer, niet minder. Ik realiseer me eigenlijk nu pas wat voor impact ik op jouw leven heb gehad. Uiteindelijk heb je er zelf keihard voor gewerkt, wij hebben alleen maar een beetje gefaciliteerd vanaf de zijlijn. Ik vind het geweldig dat het nu zo goed met je gaat." Bianca: "Het was absoluut niet makkelijk, maar alles wat makkelijk is, is niet de moeite waard. Zonder al die shit was ik niet geweest wie ik ben vandaag. Ik ben heel dankbaar dat ik hier vandaag zit."“Er zijn veel mensen uit mijn oude sociale kringen die ik deze ommekeer ook zou gunnen.”
De Reinoud flat in Sittard wordt tijdens de herfstvakantie versierd met een dichtregel van stadsdichter Drik Heffels. Graffiti-kunstenaar Gart Smits maakt een mural die verbeeld wat in het gedicht bedoeld wordt. Een mural is een groot kunstwerk dat, doorgaans met graffiti spuitbussen, is aangebracht op een muur in de publieke ruimte. De dichtregel en mural zijn de eerste in de reeks die De Domijnen in samenwerking met diverse partijen, zoals de gemeente Sittard-Geleen en ons, initieert. Dit alles om onze stad meer kleur te geven en alle inwoners kennis te laten maken met kunst en cultuur. Het gedicht en de mural Samen met de bewoners van de Reinoud flat heeft staddichter Drik de keuze gemaakt voor een dichtregel die staat voor “trouw blijven aan jezelf”. De mural is een creatieve doorvertaling van dit motto met een klein eerbetoon naar het oude ziekenhuis dat ooit tegenover dit wooncomplex stond. De Reinoud flat We maakten de afgelopen jaren samen met onze bewoners flinke stappen ten aanzien van verbinding en leefbaarheid in de flat. Zo wordt er een Repair café gerund door bewoners en vrijwilligers en wordt er, samen met Vidar ingezet op ontmoetingen tussen de mensen. De flat is een fijne woonplek voor de bewoners. Iets om trots op te zijn. Deze mural is een bevestiging dat men trots is op de Reinoud flat. Ze geeft kleur aan de stad op deze historische en bepalende locatie. Meer taalkleur in Sittard-GeleenDe Domijnen is de verbinder in het kader van het zichtbaar maken van poëzie. Zo willen we Sittard op de kaart te zetten als taalstad. Op het gebied van taal en poëzie beschikt Sittard over een rijke erfenis. Maar er wordt ook geïnvesteerd in jong talent. Zo kan iedereen het open podium Tekstverslaafd bezoeken of eigen werk voordragen maar ook genieten van ‘dichtregels in de openbare ruimte’.Open podium Tekstverslaafd Samen met stadsdichter Drik Heffels organiseert bibliotheek De Domijnen tweemaandelijks het open podium Tekstverslaafd in Poppodium Volt in Sittard. Tekstverslaafd is een open podium waar mensen in een gemoedelijke sfeer vrij zijn om hun talent te delen met de buitenwereld. Gedichten, rijmend of niet-rijmend, korte verhalen, proza, spoken word, liedjes, hiphop of elke andere vorm van taal. Alles komt voorbij en elke taalvorm is welkom! Tekstverslaafd brengt zo taal en tekst dichter bij de mensen. Tekstverslaafd is gratis. Aanmelden is gewenst en kan via bibliotheekdedomijnen.nl/agenda
Donderdag 14 november was het zover: het partnerevent van SAM&ZO, het bijzondere woonconcept in de wijk Vrangendael in Sittard. Diverse lokale zorgpartijen waren aanwezig in ons Trefhuis om meer te leren over de bijzondere manier van samenleven bij SAM&ZO. Als belangrijke verwijzers en zorgpartners in de regio kunnen zij helpen om mensen een geschikte woonplek bieden, passend bij hun zorgvraag. Tijdens het event deelden ouders, talenten, toekomstige bewoners en betrokken partners van SAM&ZO hun verhaal. Ons doel was om de aanwezigen te informeren en enthousiasmeren. Wat ons betreft is die missie geslaagd.SAM&ZO is ontstaan dankzij de inzet van een groep betrokken ouders en jongeren met een beperking. Wij werken samen met Daelzicht en Stichting Radar om dit project mogelijk te maken. De nieuwbouw wordt in de zomer van 2025 met 46 ruime huurappartementen opgeleverd.Kijk voor meer informatie over SAM&ZO op: samenzo-wonen.nl
Over hoe een beetje oprechte aandacht een totale transformatie in gang zet bij een van onze bewoners. Bianca heet ze. We laten haar heel graag zelf aan het woord. "Gaat het wel met je? Kan ik iets voor je betekenen?" met die vraag staat Marc, wijkbeheerder bij ZOwonen, in 2021 aan de deur bij Bianca. "Goh, dat heeft nog nooit iemand aan mij gevraagd, zeker niet iemand van een woningcorporatie", antwoordt Bianca. Ze heeft drie dochters. In 2019 worden haar kinderen door bureau jeugdzorg uit huis geplaatst. Vanaf dat moment gaat het bergafwaarts met haar. Marc spreekt af elke week even bij haar aan te waaien, gewoon om te vragen hoe het gaat. Vaak komt hij voor niets, dan ligt ze nog te slapen. Maar hij doet steevast een kaartje in de bus: "Ik heb je gemist, maar ik kom weer terug". Eerlijk Bianca: "Mijn leven was een puinhoop. Ik was verslaafd, had rotzooi in mijn lijf en huis, had aan de lopende band politie- en ambulance-interventies. Ik was ten einde raad. Elke dag was ellende en stress. Dit wilde ik niet meer."Die zomer komt Bianca in contact met een ervaringsdeskundige. Dat blijkt een keerpunt. "Hij was de eerste aan wie ik vertelde dat ik een verslavingsprobleem had. Daarna ben ik naar de huisarts gegaan en toen heb ik het aan Marc verteld. Dat was zo’n grote stap voor mij: eerlijk zijn over wat er met me aan de hand was. Bureau jeugdzorg had tegen me gezegd dat ik mijn kinderen niet mocht zien tot ik nuchter was. Dat was voor mij een hele grote stok achter de deur." Keerpunt Vanaf het moment dat Bianca de knop in haar hoofd omzet om te gaan afkicken, kan het haar niet snel genoeg gaan. "Elke dag dat het langer duurde, was ik bang dat ik niet meer op zou staan, dat ik mijn kinderen niet meer zou zien." De snelste optie is een tweeweekse detox in Maastricht, maar dat mag alleen op voorwaarde dat ze daarna niet meer terugkeert in haar oude leefomgeving. Bianca: "Ik was er he-le-maal klaar mee én klaar voor een nieuwe start." Marc: ‘Dat voelden wij ook. Dat is de reden dat we ons er keihard voor hebben gemaakt om een vervangende woonruimte te regelen. In dit soort casussen werken we intern heel nauw samen. Het kon niet zo zijn dat het ontbreken van een vervangende woning zou betekenen dat Bianca niet kon afkicken.’ Dit is het moment dat Nicole, woonconsulent bij ZOwonen, in beeld komt. Een nieuwe woning vinden, is niet eenvoudig, want ze liggen niet voor het oprapen, maar Nicole weet een creatieve oplossing te creëren in een project waar appartementen leegstaan. Na de detox kan Bianca direct terecht in haar nieuwe woning. Nieuwe start Bianca: "Het appartement was volledig ingericht. Ik begon echt helemaal opnieuw in een frisse, nieuwe omgeving." Marc: "Het idee is dat niets je meer herinnert aan je oude leven, behalve wat belangrijke spullen die je zelf mee wilt nemen uit de oude woning, zoals dierbare foto’s." Bianca: "Mijn vorige woning is volledig ontruimd. Ik bewaarde alles, was echt een soort hoarder. Het was moeilijk te accepteren dat al mijn dierbare, waardevolle spullen in een klap weg zouden zijn, maar het moest, in ruil voor de kans op een normaal leven. Het was heel heftig, maar terugkijkend had ik het niet anders gewild. Dan zijn al die spullen ineens bijzaak." De periode die volgt, is extreem zwaar. Een lang traject van dagbehandelingen, dagbesteding en therapie volgt. Bianca: "Ik moest leren leven met mezelf en de keuzes die ik gemaakt had. Voor mijn gevoel had ik alles en iedereen in de steek had gelaten, waaronder ook mezelf."Van banenmarkt op wielen… Na de verhuizing komen zowel Marc als Nicole regelmatig bij Bianca op de lijn en onderhouden intensief contact met haar begeleider. Marc: "We wilden vanaf de zijlijn een helpende hand bieden, want wij snappen ook dat als je dan ’s avonds alleen thuiskomt in je nieuwe huis, de muren op je afkomen." Nicole oppert dat Bianca misschien wel meekan met de eerste ZOwonen On Tour; een soort rijdende banenmarkt waarbij bewoners met een tourbus diverse potentiële werkplekken in de omgeving bezoeken. Bianca: "Ik dacht dat er maar een handjevol mensen zou zijn, maar het ontmoetingspunt was stampvol. Ik ben met knikkende knieën naar binnen gegaan. Ik was er op dat moment echt nog niet klaar voor om aan het werk te gaan. Maar er is die dag wel een deurtje in mijn hoofd geopend van wat er in de toekomst misschien mogelijk was." … naar vrijwilligerswerk In het najaar ziet Bianca op Facebook dat het Laagland Theater vrijwilligers zoekt. Ze belt Marc of hij meer weet en algauw is ze achter de schermen aan de slag. Van het een komt het ander, want ze raakt aan de praat met Jim, van Wijk Koken, die ze ook al ontmoet had bij ZOwonen On Tour. Ze geeft aan dat ze heel graag een helpende hand zou bieden en voor ze het weet is ze elke donderdag gratis soep aan het rondbrengen in de wijk, een van de initiatieven vanuit De Werkhal van ZOwonen om samen meer verbinding te creëren in de wijk. Bianca: "De drempel die ik normaal voelde om sociaal gezien iets te moeten doen, was toen weg. Ik deed het gewoon en vond het ontzettend leuk. Tussen die vier muren uit zijn en sociaal bezig zijn. Dat was een keerpunt voor mij qua zelfvertrouwen." Een normaal leven Na het vrijwilligerswerk komt het zaadje dat bij Bianca tijdens de ZOwonen On Tour geplant is, ineens uit: "Gedurende de afgelopen tweeënhalf jaar heb ik steeds dromen gehad. Een daarvan was om een normaal mens te zijn en daar hoorde werken bij."Marc: "Een van de bedrijven waar ze bij langsgegaan zijn, was Stichting Gehandicaptenzorg Limburg. We zagen toen al dat ze daar interesse in had. We hebben haar in contact gebracht met Richard, participatie- en ontwikkelcoach bij ZOwonen. Na diverse gesprekken heeft ze een proefperiode gehad bij SGL en inmiddels heeft ze een contract aangeboden gekregen. Hoe gaaf is dat!" Bianca: "Dit is een mijlpaal. Ik voel me nu eindelijk een beetje normaal functionerend op maatschappelijk vlak. Ik kan van alles, ik wil van alles en ik probeer van alles. Ik ben heel veel bezig en dat voelt voor mij als vrijheid." Marc: "Contact met je bewoners is prioriteit nummer een. Je hebt het bij ZOwonen niet over gebouwen of nummers maar over bewoners. Dat zijn mensen en die hebben een naam. Met mensen kun je een band opbouwen. Daarvoor moet je veel de wijk in en daar is geen protocol voor, gelukkig niet. Want ieder mens is anders. Het zou gaaf zijn als bewoners weten dat we als woningcorporatie misschien wel meer voor ze kunnen betekenen dan ze in eerste instantie denken. We zijn geen hulpverlener, maar kunnen wel lijnen uitzetten."“Het zou gaaf zijn als bewoners weten dat we als woningcorporatie misschien wel meer voor ze kunnen betekenen dan ze in eerste instantie denken.” Bianca: "Er zijn veel mensen uit mijn oude sociale kringen die ik deze ommekeer ook zou gunnen. In het begin gebruik je drugs omdat het leuk is, maar op een gegeven moment heb je geen keuze meer. Je denkt dan dat junk zijn alles is wat je bent, maar het drugsgebruik of het woord ‘junkie’ definieert je niet. Ik zou willen dat zo iemand inziet dat er veel meer potentie in je zit dan je zelf denkt. Wat er allemaal kan, dat besef je vanuit die toestand niet. De eerste stap is eerlijk zijn en om hulp vragen. Dat is echt het moeilijkste en meest dappere wat je kunt doen."“Het woord ‘junkie’ definieert je niet. Er zit veel meer potentie in je dan je zelf denkt.” Van mens tot mens Bianca: "In de zomer kreeg ik een uitnodiging van Nicole voor een diner voor mensen uit de wijk met een bijzonder verhaal. Vanuit de Werkhal zou er voor iedereen gekookt worden. In mijn hoofd zat ik op dat moment nog heel erg in de knel met de keuzes die ik in mijn leven gemaakt had. Maar toen zat ik ineens te dineren met Janine, de bestuurster van ZOwonen, waarbij ik me gewoon mens voelde. Wat me de afgelopen tweeënhalf jaar echt opgevallen is aan iedereen die bij ZOwonen werkt: ze zijn stuk voor stuk hartstikke menselijk. Als ik terugdenk aan de keren dat Marc voor de deur stond; die betrokkenheid en het oprecht interesse tonen, dat heeft voor mij het verschil gemaakt. Het feit dat iemand in mij geloofde, terwijl ik niet meer in mijzelf geloofde. Die mensen maken, samen met mijn kinderen en begeleider, dat ik mijn best wil blijven doen. Er zijn mensen die willen dat het mij goed gaat. Dat gevoel heb ik niet eerder gehad."“Er zijn mensen die willen dat het mij goed gaat. Dat gevoel heb ik niet eerder gehad.” Marc schiet zichtbaar vol. Marc: "Dit raakt mij. Voor mij was het niet meer dan normaal om te kijken hoe het met je ging, dat kostte nog geen minuutje. Ik heb er geen seconde aan getwijfeld dat het goed zou komen met jou. Ik heb gewoon mijn werk gedaan, niet meer, niet minder. Ik realiseer me eigenlijk nu pas wat voor impact ik op jouw leven heb gehad. Uiteindelijk heb je er zelf keihard voor gewerkt, wij hebben alleen maar een beetje gefaciliteerd vanaf de zijlijn. Ik vind het geweldig dat het nu zo goed met je gaat." Bianca: "Het was absoluut niet makkelijk, maar alles wat makkelijk is, is niet de moeite waard. Zonder al die shit was ik niet geweest wie ik ben vandaag. Ik ben heel dankbaar dat ik hier vandaag zit."“Er zijn veel mensen uit mijn oude sociale kringen die ik deze ommekeer ook zou gunnen.”
De Reinoud flat in Sittard wordt tijdens de herfstvakantie versierd met een dichtregel van stadsdichter Drik Heffels. Graffiti-kunstenaar Gart Smits maakt een mural die verbeeld wat in het gedicht bedoeld wordt. Een mural is een groot kunstwerk dat, doorgaans met graffiti spuitbussen, is aangebracht op een muur in de publieke ruimte. De dichtregel en mural zijn de eerste in de reeks die De Domijnen in samenwerking met diverse partijen, zoals de gemeente Sittard-Geleen en ons, initieert. Dit alles om onze stad meer kleur te geven en alle inwoners kennis te laten maken met kunst en cultuur. Het gedicht en de mural Samen met de bewoners van de Reinoud flat heeft staddichter Drik de keuze gemaakt voor een dichtregel die staat voor “trouw blijven aan jezelf”. De mural is een creatieve doorvertaling van dit motto met een klein eerbetoon naar het oude ziekenhuis dat ooit tegenover dit wooncomplex stond. De Reinoud flat We maakten de afgelopen jaren samen met onze bewoners flinke stappen ten aanzien van verbinding en leefbaarheid in de flat. Zo wordt er een Repair café gerund door bewoners en vrijwilligers en wordt er, samen met Vidar ingezet op ontmoetingen tussen de mensen. De flat is een fijne woonplek voor de bewoners. Iets om trots op te zijn. Deze mural is een bevestiging dat men trots is op de Reinoud flat. Ze geeft kleur aan de stad op deze historische en bepalende locatie. Meer taalkleur in Sittard-GeleenDe Domijnen is de verbinder in het kader van het zichtbaar maken van poëzie. Zo willen we Sittard op de kaart te zetten als taalstad. Op het gebied van taal en poëzie beschikt Sittard over een rijke erfenis. Maar er wordt ook geïnvesteerd in jong talent. Zo kan iedereen het open podium Tekstverslaafd bezoeken of eigen werk voordragen maar ook genieten van ‘dichtregels in de openbare ruimte’.Open podium Tekstverslaafd Samen met stadsdichter Drik Heffels organiseert bibliotheek De Domijnen tweemaandelijks het open podium Tekstverslaafd in Poppodium Volt in Sittard. Tekstverslaafd is een open podium waar mensen in een gemoedelijke sfeer vrij zijn om hun talent te delen met de buitenwereld. Gedichten, rijmend of niet-rijmend, korte verhalen, proza, spoken word, liedjes, hiphop of elke andere vorm van taal. Alles komt voorbij en elke taalvorm is welkom! Tekstverslaafd brengt zo taal en tekst dichter bij de mensen. Tekstverslaafd is gratis. Aanmelden is gewenst en kan via bibliotheekdedomijnen.nl/agenda